Ma 8 sept 2014 - Creatures downstairs

De dag van gisteren bracht niet veel bijzonders. We zijn een stuk van Key Largo gaan verkennen; zo hebben we gekeken waar de 'duik'boot vandaan vertrekt en waar de supermarkten zitten. Bij de Winn Dixie haalden we onze avondmaaltijd. Traditie bij ons zijn wraps met chili en ranch-saus. Ook de ranch pringles zijn weer in het karretje beland en op de valreep vonden we gelukkig nog wat anti-mosquito.

Zoals in het vorige verslag al even naar voren kwam, ben ik flink te pakken genomen door de Floridiaanse muggen. Ik zit werkelijk onder de rode bulten. Zelfs op mijn ooglid, oorlel en derrière. Die krengen prikken overal doorheen en laten plekken met een doorsnee van 5 centimeter achter. De aangekochte muggenspray hielp voor geen meter: zodra ik me buiten de trailer begaf, sloegen ze weer toe. Ik werd gek van de jeuk en tot overmaat van ramp bleef San bultvrij rondhuppelen.

De middag brachten we voornamelijk binnen door. De regen kwam met bakken uit de hemel en ook vlogen de nodige onweersbuien over ons heen.  We hebben ons vermaakt met een kaartspelletje, maar de vakantiestemming kwam er niet echt lekker in. Bij het avondeten bleek dat ik de verkeerde chili gepakt heb, waardoor we allebei met stomende oren zaten...

Op tijd naar bed bleek het beste plan en we hebben heerlijk liggen slapen totdat vanmorgen om half 7 de wekker ons wakker maakte. Elf uur slaap zorgde ervoor dat we direct goed in ons hum waren. We dronken ons bakkie, aten ons bammetje en maakten ons toen gereed voor vertrek.

Om half acht zaten we in de auto en we waren dus keurig op tijd bij de boot. Bij toeval troffen we meteen onze personal guide en deze heeft ons meteen onder zijn vleugels genomen. Als eerste moesten we een liability form tekenen. (Mochten we niet meer boven komen, dan is het in elk geval niet hun schuld...) Kevin regelde voor ons een trimvest en ademautomaat en vertelde ons dat we zeker geen pak nodig zouden hebben. Die heb ik dus toch voor niets meegesleept! Wel zou het volgens hem fijn zijn om een shirt aan te doen. Doorgewinterde duikers als wij zijn, sloegen we dit advies meteen in de wind... Inmiddels zit ik met vuurrode armen vanwege de wrijving en sta ik overmogen mèt t-shirt bij de boot.

De kapitein gaf voor de afvaart een safety briefing en daarna ging de dive guide een praatje houden. San en ik wilden braaf luisteren, maar werden apart genomen door Kevin. Wij kregen ons eigen praatje! Met de nodige grappen en grollen besprak hij de procedures en signalen. Toen de boot eenmaal de open zee bereikt had, ging het gas erop en werden we bijna achterover geblazen. San heeft stoer voorop staan filmen, maar ik zat met mijn ogen dicht schietgebedjes te zeggen. Gelukkig kwam Kevin me al snel afleiden, want ik zag San wel twintig keer overboord vallen....

Tien minuutjes voor we de eerste duikstek bereikten, kregen we het sein om ons aan te kleden en dat ging verdacht makkelijk. Het anker werd uitgegooid en een voor een werden we naar de achterkant begeleid. Met flippers aan over een heen-en-weer schuddende boot vooruit schuifelen is een behoorlijk ingewikkelde opgave. San sprong eerst en daarna mocht ik. Allebei keurig netjes ons knuistje op ons bolletje en de duik kon echt beginnen.

Kevin had een heel plan bedacht zodat hij ons kon helpen met eventueel extra lood, maar dat plan ging volledig de mist in. Hij is wel tien minuten aan het klooien geweest met mij. Ik had geen idee meer waar ik mee bezig was. Na een poosje werd ik wel wat bezorgd om San en ik piekerde me suf hoe ik in gebarentaal kon vragen waar mijn husband uithing. Achteraf bleek dat Kevin hem al die tijd in de smiezen had gelukkig.

Eenmaal op de bodem zagen we Kevin al vrij snel een bekend signaal maken en toen we gingen kijken, bleek hij een enorme zeeschildpad ontdekt te hebben. Tsjakka! Die kan afgestreept worden. Wat we daarna allemaal nog zagen is te veel om op te noemen, maar echt, het was prachtig! Na 35minuten moest San helaas afscheid nemen. Zijn drukmeter was in het rood beland en hij moest naar de boot. Het duurde wel even voordat we begrepen dat ik dus nog door mocht duiken, maar toen dat eenmaal duidelijk was heb ik nog een extra rondje gemaakt.

Op een gegeven moment gebaart Kevin dat ik dichterbij moet komen en maakt hij een cirkeltje met zijn duim en wijsvinger en steekt daar zijn andere wijsvinger doorheen... even dacht ik dat hij me een pikant voorstel deed, maar, gelukkig (of helaas!), betrof het hier een visje dat zich steeds terugtrok in een holletje. Heel grappig om te zien. Net zoals een garnaal die een soort stroomstootjes uitdeelt aan voorbijgangers.

Na 55 minuten moesten we er een eind aan breien. Een boot mag maar een uur op dezelfde plek binnen dit rif liggen, dus onze tijd zat erop. Terug aan boord bleken de golven wel erg wild te zijn, dus we vestigden onze blikken op de horizon. Voor San werkte dit niet echt, hij werd steeds witter en zodra we de tweede duikstek bereikt hadden, werd hij als eerste het water in gewerkt. Downstairs (zoals ik 'onder water' steevast noemde) heb je namelijk amper last van de deining.

Tijdens deze tweede duik zagen we onder andere een enorme Eal, een Barracuda en een pop-up plantje. Die laatste popte steeds naar binnen bij onraad en popte dan even later weer naar buiten. Ook zagen we weer van die holletjesvisjes, dus San kan deze ook van zijn lijstje strepen. Maar helaas bleek hij weer na 35minuten door zijn lucht heen te zijn. Ik maakte nog een rondje met Kevin en tegen de tijd dat we naar boven moesten, was ik total loss.

Op de boot bleek San flink misselijk en hij heeft daardoor tot drie keer toe de vissen wat bijgevoerd. Pas toen de boot weer snelheid maakte, voelde hij zich beter en toen we aan wal kwamen, voelde hij zich opperbest. We vulden onze logs in en bespraken met Kevin de mogelijkheden voor de komende duiken. We hebben besloten alle duiken met hem te maken. Dat kost dan wel iets meer, maar we voelen ons toch een stuk veiliger met een pro die ons in de smiezen houdt.

Toen we weer thuis waren, zijn we allebei lekker gaan douchen en hebben we ons ingespoten met onze nieuwe anti-muggen-spray. En deze blijkt wel te werken, waardoor we heerlijk aan het water hebben zitten ontstikstoffen. Precies zoals onze Hans het ons geleerd heeft, met een borrel in de ligstoel. Herrlich!