Woe 10 sept 2014 - Slecht snorkelen en dondersmooi duiken

Dinsdagochtend deden we het lekker rustig aan. Beetje gerommeld in het huisje en op ons gemak toilet gemaakt. Op het schema stond een bezoek aan Bahia Honda SP en bij gebrek aan inspiratie besloten we ons hier maar aan te houden.

Het is een lange rit van zo'n twee uur die we af en toe onderbroken hebben voor wat boodschapjes en sigaretjes bij mooie viewpoints. Aangekomen bij het park, zagen we op grote borden staan dat diverse zaken, waaronder de snorkelexcursies, waren afgelast vanwege de harde wind. Oei, zijn wij dan wel zo stoer om op eigen houtje erop uit te gaan?

We gingen eerst linksaf richting het langgerekte strand. Het was daar heerlijk rustig, dus we konden de auto op een mooie plek parkeren, dicht bij het toiletgebouw en de schaduwbankjes. Bij de auto trokken we onze schoentjes alvast aan en met onze snorkeluitrusting in de hand sjouwden we naar het water. We vonden een goed plekje om de grote handdoek neer te leggen. Als we die tenminste meegenomen hadden. We keken elkaar even verwijtend aan: "jij nam die toch mee?". San ondernam als eerste actie en liep terug naar de auto om hem te halen. Zonder handdoek kwam hij terug. "Heb je wel goed gekeken?" Hop, daar ging hij weer rechtsomkeert, om een paar minuten later wéér zonder handdoek terug te keren. "Misschien ligt hij nog in de trailer....." 

Dan maar het water in. We liepen er een eindje in en trokken toen onze vinnen aan. Achteruit schuifelend sjokten we verder de zee in. Precies zoals we geleerd hebben. Toen het water tot onze heupen kwam, zijn we gaan liggen en kon ons snorkelavontuur beginnen. Ware het niet dat de golven zo hoog waren dat er om de haverklap water in mijn snorkel liep. Bovendien was er op dit punt nog niets anders te zien dan zand, zand en nog eens zand. San besloot het een eind verder uit de kust te gaan proberen en gaf mij de camera. Ik wilde hem filmen en zette de camera aan; geen piepje. Nog maar een keer dan: niks nakkes nada. Camera dood. (Bij nadere inspectie bleek er vocht in te zijn gekomen. Hij ligt nu te drogen, maar we geloven niet dat hij nog tot leven zal komen.)

Sander was intussen uitgeput weer terug gezwommen. Verderop werd het niet veel beter en bovendien was het ontzettend zwaar zwemmen met deze wind. Snorkelen werd hem dus niet. Helaas pindakaas. We besloten het water weer uit te gaan en onszelf en onze spullen goed uit te gaan spoelen. Daarna gingen we nog even lekker zitten in de schaduw. We bekeken een stoere snorkelaar die, met een duikvlag achter zich aan, een enorm eind de zee in zwom. Zover zouden wij nooit gekomen zijn, dus we zijn blij dat we het niet geprobeerd hebben. Toen San naar de prullenbak liep, zag hij in de verte op het pad een enorme badhanddoek met postcode loterij logo liggen.... Oeps! "Zie je wel, ik zei toch dat jíj hem had"

Toen we uitgechilled waren, reden we nog even naar de andere kant van het park. Dit is het strand waar je de meeste foto's van ziet. Hier heb je zicht op de oude brug die doormidden gehakt lijkt. Een prachtig gezicht. Je kon merken dat dit de populairste plek is, want het strand lag vol. Wel was het water hier veel rustiger, aangezien het een soort inham is. We hebben pootjebadend een rondje gelopen en zijn toen weer de airco van de auto op gaan zoeken.

Thuis aangekomen zijn we lekker in de schaduw op de ligbedjes gaan liggen en hebben we wolken gekeken. Ouderwets vermaak dus. Op een zeker moment was er zo'n prachtige lucht dat we besloten de grote camera te pakken. San kon nog net drie foto's maken, voordat de batterijen het begaven. Geen punt, want we hebben immers de lader mee. Alleen krijgen we die met geen mogelijkheid aan de praat... Tot zover het fotograveren dus. We kunnen met onze mobieltjes nog wel her en der een plaatje schieten, maar uitgebreid klikken is er niet meer bij.

Woensdagochtend stond weer een plons op het programma, dus om acht uur meldden we ons bij Rainbow Reef. Kevin had onze spullen al klaar gezet op de boot. Dit keer kregen we een plekje helemaal achterin. We mochten steeds als eerste het water in. Echt een vip-behandeling!

Op de heenweg zijn San en Kevin helemaal voorop de boeg gaan zitten en San heeft genoten! Ze zagen een vis voor de boot uitzwemmen die zich als een dolfijn, met zijn lijf uit het water en zijn staart als peddel, vooruit bewoog. Ik heb heel even bij ze gestaan, maar toen we op volle zee vaart begonnen te maken, ben ik snel weer naar 'binnen' gevlucht.

Onder water zagen we weer de prachtigste dieren, zoals barracuda's en mini-inktvisjes, maar ook de wereld aan vissen waarvan de naam ons alweer ontschoten is. De eerste duikplek was dezelfde als maandag, dus we brachten weer een bezoek aan onze schildpad. Deze ligt kennelijk heel vaak onder dezelfde rots te slapen. Doordat San niet gehinderd werd door de camera èn hij grotere flessen had gekregen, kon hij dit keer veel langer meegenieten. Pas na 50min moest hij terug naar boven. Ik mocht nog even door, maar heel erg blij was ik daar niet mee. Mijn blaas stond vanaf begin af aan op knappen en, hoe ik mijn best ook deed, het lukte me niet om rechtstreeks in zee te 'lozen'...

De tweede duik was in het zuidelijke deel van Molasses Reef bij Fire Coral Cave. Hier zwommen we voor het eerst door een grot. Gaaf! San en ik maken grote sprongen wat betreft drijfvermogen en handjes vouwen. We kregen er zelfs complimentjes over. We worden daardoor steeds meer ontspannen en dat speelt ook een rol bij het luchtverbruik. Dit keer hield San het dan ook weer 50min vol. We zagen een gigantische murene, groter dan onze ervaren gids ooit gezien had en twee steenvissen. Dat zijn de meest lelijke en tegelijk de meest mooie vissen. Prachtig! Ook worden we zelf steeds beter in het ontdekken van dingen. Op eigen houtje zagen we een kreeft, diverse pop-up-plantjes en een zee-egel. Over die laatste ontstond op de boot wat onduidelijkheid, want kennelijk is 'underwaterhedgehog' niet de goede naam...

We begonnen de dag met een prachig blauwe hemel en een grote gele zon, maar toen we terugkwamen in de haven was het grijs en grauw. We hadden het zelfs koud in onze natte kleren. Snel terug naar ons huisje en lekker warm douchen dus. We vermaakten ons daarna met een joker-tournooi die ik, ondanks verwoede pogingen tot sabotage, schandalig verloren heb.